ช่างสังเกต...ช้อนกับด้าย

ผมเคยไปกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง 
ผมสังเกตเห็นว่าบริกรที่มารับออร์เดอร์มีช้อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อ 
พอผมมองไปทั่วๆจึงเห็นว่าบริกรในร้านมีช้อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อกันทุกคน 
ด้วยความสงสัยผมจึงถามเขาดู 
"ขอถามหน่อยเถอะมีไว้ทำไมเนี่ยเห็นมีกันทุกคนเลย" 
"ช้อนนี่หรือครับ" 
"เจ้าของร้านเขาจ้างบริษัทที่ปรึกษามาเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานน่ะครับ 
เขาเก็บข้อมูลอยู่หลายเดือนแล้วก็บอกว่า 
ลูกค้าจะทำช้อนตกมากว่าอย่างอื่นถึง ๗๓.๘๔% 
ซึ่งตกประมาณ ๓ ครั้งต่อโต๊ะต่อชั่วโมง 
ซึ่งถ้าพนักงานเราเตรียมการไว้ก่อนก็จะสามารถลดจำนวนครั้งที่จะต้องเดินกลับไปที่ครัว 
และก็สามารถลดพนักงานที่ใช้ลงได้ ๑ คนต่อกะ" 
พอเขาพูดเสร็จผมก็ได้ยินเสียงช้อนหล่นอยู่หลังผม 
บริกรที่คุยอยู่กับผมก็หยิบช้อนในกระเป๋าเสื้อส่งให้ใหม่แล้วบอกว่า 
"ผมจะหยิบอันใหม่เมื่อผมผมกลับไปที่ครัวแทนที่จะรีบเข้าไปหยิบในครัวเดี๋ยวนี้" 
ผมรู้สึกประทับใจมาก 
และเมื่อผมมองดูรอบๆอีกครั้งผมก็สังเกตเห็นด้ายเส้นเล็กๆห้อยออกมาจากช่องซิปกางเกงของ 
บริกรทุกคน ด้วยความสงสัยผมจึงถามบริกรคนเดิมอีกครั้ง 
"รบกวนอีกทีเถอะ ทำไมถึงต้องมีด้ายห้อยออกมาจากตรงนั้นด้วย" 
"โอ้โฮเฮะ" เขาดูตื่นเต้นมาก "ผมไม่เคยเจอใครช่างสังเกตอย่างคุณเลยนะครับ 
จริงๆแล้วไอ้นี่ก็เป็นผลงานของบริษัทที่ปรึกษาเจ้าเดิมนั่นแหละ 
เขาบอกว่ามันทำให้เราสามารถประหยัดเวลาที่ใช้ตอนเข้าห้องน้ำได้" 
"ประหยัดได้ไง" ผมสงสัย 
"ก็..." เขาอธิบาย "เราผูกด้ายนี่เข้ากับปลายไอ้นั่น คุณคงเข้าใจนะครับ แล้วพอจะฉี่เราก็แค่ดึงด้วยนี่ออกมามือก็ไม่เลอะ มันก็ประหยัดเวลาที่ต้องล้างมือไปได้ 
เขาว่ามันทำให้ประหยัดเวลาที่ต้องใช้ในห้องน้ำลงไปตั้ง ๗๖.๓๙% แน่ะ" 
"อืม... ร้ายจริงๆ" ผมรู้สึกทึ่ง 
"ว่าแต่ว่าไอ้ด้ายนั่นช่วยตอนเอาออกมา แล้วตอนเก็บเข้าไปล่ะจะทำไง?" 
"เอ่อ..." เขากระซิบ 
"ผมก็ไม่รู้ว่าคนอื่นเขาทำกันยังไง แต่ผมน่ะ...ใช้ช้อน"